۵ دلیل برای اینکه چرا باید محل خواب کودک را از والدین جدا کرد؟

در این مقاله پنج دلیل مهم و ضروری را برای جدا کردن محل خواب کودک از والدین عنوان می کنیم. همچنین در مثالهایی تفاوت کودکانی که بسترشان از والدین در سن پایین تر جدا شده است را با کودکانی که تا سنین بیشتری در نزد والدین می خوابند را بررسی می کنیم.

چرا باید محل خواب کودک را از والدین جدا کرد؟

به طور کلی کودک را از پایان یک سالگی باید از بستر پدر و مادر جدا کرد و او را در اتاق خود به تنهاری خوابانید.

هرچند انجام این کار چندان راحت نیست و معمولاً والدین با انجام اینکار مشکلات جدی دارند.

همچنین بسیاری از پرسش‌های مراجعان در مراکز مشاوره و روانشناسی در مورد چگونگی جدا کردن بستر کودک از پدر و مادر است.

والدین معمولاً نمی دانند که چگونه می توانند کودک را قانع کنند.

کودکان معمولا می‌ترسند و یا کابوس می بینند و یا بهانه های الکی و پی در پی را برای تنها نخوابیدن می آورند.

در این مقاله سعی داریم تا ۵ دلیل مهم را برای جدا کردن بستر کودک از محل خواب پدر و مادر ذکر کنیم. در ادامه این مقاله با ما همراه باشید و این ۵ مورد را به طور دقیق در خود و خانواده تان بررسی کنید.

اعتماد به نفس و جدا خوابیدن کودک

تحقیقات متعدد روانشناسی که برای گروه‌های مختلف در صورت گرفته است، حکایت از آن می کند که کودکان تنها خواب، دارای اعتماد به نفس بالاتری هستند این کودکان قابلیت بیشتری برای شکوفا کردن استعداد ها و توانایی های خود در بزرگسالی نشان می‌دهند.

همچنین کودکان مذکور، کمتر از همنوعان و همسالان خود میترسند و این خود می‌تواند دلیل محکم و مهمی برای جدا خواباندن کودک باشد.

کودکی که توانایی جدا خوابیدن را دارد، بیش از سایر همسالان، از استقلال برخوردار است.

هر چند ممکن است کودک در ابتدا کابوس ببیند و یا بهانه های مکرری را برای بازگشتن به بستر شما فراهم کند، اما بهتر است در این مورد با اصول کاربردی روانشناسی مقابله کنید.

برای کودک توضیح دهید و شرایط را به طور شرطی سازی جوری مهیا کنید که کودک به مرور زمان تنها در بستر خودش بخوابد.

رابطه جنسی والدین با وجود فرزند

مشکلاتی که والدین به طور مکرر از آن شکایت می‌کنند سرد مزاجی پس از زایمان است.

هرچند به طور کلی سرد مزاجی علل متفاوتی دارد اما یکی از علل آن می تواند وجود فرزند در بستر پدر و مادر باشد.

خانمها بیشتر نگران این قضیه هستند چرا که ممکن است در حین رابطه جنسی و یا معاشقه های اولیه، فرزندشان بیدار شود.

همچنین تحقیقات نشان می‌دهد بیش از آن که ما میپنداشتیم کودکان حافظه فعال دارند و داشتن رابطه جنسی در اتاقی که کودک در آن قرار دارد با این تفکر که او متوجه نمیشود، اصلاً کار درستی نیست.

لازم است برای پیشگیری از سرد مزاجی و یا کاهش رابطه جنسی زوجین، کودک در بستر خودش بخوابد تا والدین بتوانند در زمان های لازم و متناوب، به رابطه جنسی بپردازند.

کیفیت خواب کودکان

بر خلاف آنچه که به نظر می رسد، کودکانی که به تنهایی میخوابند در آینده کیفیت خواب بالاتری را تجربه می‌کنند و همچنین مشکلات کمتری را در مسائل خواب خواهند داشت.

هر چند ممکن است در ابتدا و در سنین کوچکی، خوابیدن در بستر پدر و مادر، احساس امنیت و آرامش بیشتری را به کودک بدهد، اما در سنین بالاتر این امر معکوس است.

تحقیقات نشان می دهد کودکان دو تا شش ساله که در بستری جدا میخوابند، کمتر به مشکلات مرتبط با خواب مبتلا میشوند.

حریم ها را به کودک بیاموزید.

جدا شدن بستر خواب کودک از والدین، یک پیام روشن را به او میدهد. این پیام آن است که هرکس جایگاه خودش را دارد و هر کس باید در حریم خود بخوابد. کودک ناخودآگاه یاد میگیرد که به حریم دیگران احترام بگذارد.

همچنین کودک فرا میگیرد که حریم شخصی خود را می تواند داشته باشد.

نتیجه گیری:

اگر کودک شما بیش از یک سال سن دارد ولی تاکنون محل خواب او را جدا نکرده اید، لازم است هر چه سریعتر دست به کار شوید.

کودک را تنها می‌توان تا سن یک سالگی در اتاق پدر و مادر نگه داشت. آن هم به دلیل اینکه مشکلات جدی جسمی و تنفسی ممکن است برای کودک ایفا شود و کودک از منظر جسمی ضعیف تر از آن است که بستری کاملاً جدا داشته باشد.

هر چند ممکن است کودکان، بهانه گیری های زیاد برای جدا خوابیدن داشته باشند اما همانطور که در بالاتر ذکر شد، اعتماد به نفس کودک، حریم کودک، رابطه جنسی والدین، و همینطور کیفیت خواب بالاتره کودک در سال‌های آینده، به این موضوع پیوند خورده است.